Vasha me sy e flokë të zezë

Së bashku me një shoqe, tek ushqehej
Në menzën e vjetër
Më shiqonte kështu më bëhej
Vasha nga një tavolinë tjetër.

Ajo kishte sy e flokë të zezë
Bukuri përrallore në të shihja
Kostum të bardhë mbante veshë
Princeshë e ëndrrave të mia.

Dhe përderisa, vjedhurazi
Njëri tjetrin në sy shiqonim
Në ujërat e dashurisë, heshturazi
Ne të dy po notonim!...

© (S. Nitaj, Pranverë 1991, Prishtinë)