Paradoks në prag të ndërrimit të moteve

Këtë fundvit, vendi ynë mund ta përmbyll me një paradoks, duke e konstituuar kuvendin e ri dhe duke u menaxhuar me qeveri të vjetër. Kjo, për shkak të mungesës së përvojës sē një demokracie elementare, me ç'rast në rrethana më të arsyeshme, do të mund të kishim kuvendin e njëjtë, por me një qeveri tjetër. Jo medoemos, do të duheshin zgjedhje të reja (me shumë kosto buxhetore) sa herë të ketë rënie të qeverive. Shembuj nga demokraci përendimore na mësojnë, që ka edhe qeveri të minorancës (siç ishte shndërruar edhe kjo e dorëhequra) apo qeveri teknike (profesioniste) me mandat të shkurtuar, që në rastin tonë, detyrë kryesore p.sh. do të kishte përgatitjen e refornës zgjedhore apo përgatitjen e platformës për bisedimet me Serbinë, a ndonjë detyrë tjetër ku do të ishte i nevojshëm koncensusi i të gjithë spektrit politik por edhe popullor.

E gjithë kjo që u tha, mbështetet në faktin se edhe pas Zgjedhjeve të mbajtura, në thelb nuk ka ndonjë ndryshim të dukshëm të përbërjes së spektrit politik në Kuvend. Janë pothuajse të njëjtat përqindje që nga më parë. Edhe kësaj radhe, lideri më i votuar ishte z. Albin Kurti, e pasuar nga gruaja më e votuar, znj. Vjosa Osmani. Këta të dy, edhe do të duhej të 'bënin pazaret' për një bashkëqeverisje, jo vetëm për shkak të votave të fituara, por edhe për shkak të zotimit paraelektoral. Ekziston një bindje në masë, se votat që i fituan Kurti dhe Osmani, ishin në sasinë e tillë, edhe për shkak të zotimit të tyre për bashkëqeverisje. Më shumë se gjysma e votuesve, shprehen vullnetin e tyre, që këto dy figura t'i shohin së bashku duke krijuar qeverinë e re. Këta votues, edhe mund të ndjehen të dëshpëruar deri në mashtrim, kur në negociatat (lexo: kushtëzimet) që po ndodhin në mes LVV dhe LDK, mungon zonja më e votuar. Taktizimet dhe mashtrimet ndaj votuesve nga ana e subjekteve politike nuk kanë mbetur pa u ndëshkuar deri më tani, prandaj partisë së dytë sigurisht nuk do t'i bënte hajr përballja me votuesin në rast të zgjedhjeve të reja, por as të mbeturit në opozitë edhe për një mandat qeverisës. Do të ishte, një zgjidhje ngërçi, nëse do të kishte një ujdi mes dy palëve, që për hirë të votuesve, kandidati i përbashkët për President, pas 2 vitesh, të ishte sërish një zonjë, në këtë rast, zonja më e votuar.

I ka ardhur koha, që edhe në politikë të valorizohet shkuarja në pension, bile edhe para moshës 65 vjeç, ashtu që mos të festojmë ndërrimet e moteve me paradokse.

Skënder Nitaj
Prishtinë, 18 Dhjetor 2019